1مقدمه: برنامه ریزی قبل از جراحی برای برداشتن تومور گلیوما و درمان رادیوتراپی به ترسیم مناسب مناطق توموری و اطراف تومور مغز نیاز دارد. هدف از این مطالعه بررسی اهمیت پارامترهای مختلف انتشار، به ویژه پارامتر میانگین کورتوز (MK) در افتراق بین نواحی تومور عودکننده، ادم و نواحی نرمال است. روش کار: نوزده بیمار مبتلا به گلیومای درجه بالا پس از عمل تحت تصویربرداری دیفیوژن قرار گرفتند. ما مدل های تصویربرداری تانسور انتشار ((DTI)) و تصویربرداری کورتوز انتشار (DKI) را برای ارزیابی داده ها در نواحی موردنظر (ROI) که به طور دستی ترسیم شده اند، استخراج و از پارامترهای مشتق شده آن ها برای توصیف نواحی ادم، توموری و نرمال مغز استفاده کردیم. برای تعیین اهمیت پارامترهای سه گروه عودکننده، ادم و نرمال، از آزمون Wilcoxon استفاده شد. از آزمون من ویتنی (Mann-Whitney) برای تعیین معنی داری بین دو گروه عودکننده و نرمال و همچنین بین عودکننده و ادم نیز استفاده گردید. یافته ها: با در نظر گرفتن مقدار p کوچک تر از 05/0، پارامترهای ضریب انتشار ظاهری (ADC)، میانگین انتشار (MD) و MK بین برخی از سه گروه بالا تفاوت معنی داری داشتند. ADC و MD بین دو گروه عودکننده و نرمال با مقادیر 041/0 p هر دو (05/0p<)  تفاوت معنی داری نشان دادند. علاوه براین، تفاوت معنی داری در MK بین دو گروه عودکننده و نرمال با مقدار 02/0p  وجود داشت (05/0p<) نتیجه گیری: پارامترهای دیفیوژن در افتراق بین نواحی عودکننده و نرمال در گلیوم های با درجه بالا بعد از عمل و پس از درمان امیدبخش است.

مقدمه بسیاری از نقایص شناختی و اجتماعی در اوتیسم ناشی از اتصالات عملکردی غیرنرمال بین شبکه های مغزی است، که به وسیله اختلال در یکپارچگی ترکت های ماده سفید نشان داده می شود. ترکت های ماده سفید مانند "بزرگراه های" مغز هستند، که امکان برقراری ارتباط سریع و کارآمد در مناطق مختلف مغز را فراهم می کنند. هدف از این مقاله، بررسی نتایج مطالعات اوتیسم بر اساس تصاویر تانسور انتشار است که یک روش تصویربرداری عصبی برای بررسی یکپارچگی ترکت ها است. نتیجه گیری در این مطالعات نشان داده شده است که به دلیل اختلال در یکپارچگی ماده سفید، ترکت های عصبی در افراد اختلال طیف اوتیسم می تواند غیرعادی باشد که این تغییرات ترکت ها در مغز چنین افرادی برای شناسایی اختلافات فردی کمک کننده است. با وجود اینکه بیشتر مطالعات کاهش (Fractional Anisotropy) FAو افزایش MD (Mean Diffusivity)، RD (Radial Diffusivity) و AD (Axial Diffusivity) را در ترکت های ماده سفید گزارش نمودند اما در برخی مطالعات که انگشت شمارند افزایش FA و یا فقدان اختلاف چشمگیر بین گروه کنترل و اوتیستیک گزارش شده است.

مقدمه: تراکتوگرافی تشدید مغناطیسی یک روش جهت شناسایی ارتباطات آناتومیک در مغز انسان می باشد. این روش با استفاده از آنالیز کامپیوتری داده های حاصل از انتشار مولکول های آب، تصاویر دو بعدی یا سه بعدی از مسیر فیبر های عصبی را نشان می دهد. بنابراین با استفاده از این روش، بررسی وضعیت فیبرها امکان پذیر خواهد بود. این روش یکی از تکنیک های پیشرفته در زمینه علوم اعصاب است که قدرت بالایی را در تشخیص بیماری های نورولوژیک همانند تومو رهای مغزی، هیدروسفالی با فشار طبیعی، مالتیپل اسکلروز، سکته مغزی و تعداد زیادی از سایر اختلالات عصبی دارد.نتیجه گیری: تراکتوگرافی یک روش مفید جهت شناسایی مسیر های عصبی به صورت غیر تهاجمی در درون مغز انسان می باشد. در مقایسه با روش های تهاجمی دیگر، ماهیت غیر تهاجمی بودن و سهولت کسب اطلاعات سبب شده است این روش یک تکنیک مناسب برای برنامه ریزی قبل از جراحی مغز باشد.

مقدمه: تصویربرداری تانسوری انتشار، روشی غیرتهاجمی برای تخمین زدن میزان انتشار مولکول های آب درون مسیر عصبی می باشد. در این روش به هر وکسل تصویر یک تانسور اختصاص می یابد که بردار ویژه اصلی آن جهت انتشار درون وکسل را تعیین می کند. الگوریتم های مسیریابی ماده سفید مغز، روش هایی برای بازسازی مسیرهایی سه بعدی از روی فضای برداری تصاویر تانسوری انتشار می باشند.مواد و روشها: الگوریتم رژه سریع یکی از روشهای کارآمد در مسیریابی مسیرهای عصبی می باشد که در آن همخطی بردار ویژه های اصلی میزان سرعت انتشار را تعیین می کند. در این تحقیق تابع سرعت الگوریتم رژه سریع به گونه ای تصحیح شده است که قدرت بردار ویژه های تانسور در نظر گرفته شود. تابع سرعت پیشنهاد شده یک فاکتور وزنی تطبیق پذیر ناهمسانگردی جزیی، FA، دارد که می تواند سرعت را در نواحی مختلف مغز با توجه به نوع محیط (همسانگرد یا ناهمسانگرد) تنظیم کند.نتایج: با این بهبود الگوریتم می تواند با دقت بالایی وکسل های درون مسیرهای شبیه سازی شده را استخراج کند. همچنین این روش دقت بالایی در آشکارسازی تقاطع مسیرهای عصبی دارد. توانایی الگوریتم اصلاح شده در سطح نویزهای متفاوت نیز مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که الگوریتم بهبود یافته در حضور نویز مقاومتر عمل می کند.بحث و نتیجه گیری: در الگوریتم اصلاح شده مقادیر ویژه در عامل تطابقی سرعت در نظر گرفته شده اند. این عامل سبب می شود که تابع سرعت بصورت تطبیق پذیر برای نواحی مختلف مغز تغییر کند. از طرفی دیگر به علت اینکه مقدار آستانه FA در نظر گرفته نمی شود، الگوریتم اجازه ورود به نواحی همسانگرد را پیدا می کند. این مورد الگوریتم را در آشکارسازی ناحیه تقاطع قادر می سازد. این در حالی است که در نظر نگرفتن مقدار آستانه سبب افزایش زمان در حدود 2.5 برابر زمان اجرای الگوریتم رژه سریع با در نظر گرفتن آستانه می باشد. در ضمن سرعت بهبود یافته، الگوریتم را نسبت به نویز مقاومتر می کند، زیرا در FA های بالاتر که سرعت سطح بیشتر است، اثر نویر کمتر می باشد. بدین جهت در برخی موارد که نیاز به اجرای سریع مسیریابی می باشد، بهتر است از آستانه FA استفاده شود.

مقدمه: تعریف مناسب معیار فاصله بین تانسورهای انتشار تاثیر عمیقی روی نتایج بخش بندی تصاویر تانسور انتشار دارد. در این میان، متریک ژئودزیک بهترین معیار فاصله از لحاظ کیفیت نتایج حاصله می باشد. اما مشکل عمده متریک ژئودزیک، هزینه بالای محاسباتی الگوریتم ناحیه بندی توسعه یافته براساس آن می باشد. هدف اصلی این مقاله، ارزیابی امکان جایگزینی متریک ژئودزیک با متریک جدید لگاریتمی-اقلیدسی به منظور کاهش هزینه محاسباتی الگوریتم ناحیه بندی نمو سطح آماری می باشد.مواد و روشها: ما متریک لگاریتمی-اقلیدسی را در قالب الگوریتم نمو سطح آماری قرار دادیم. بدین منظور توزیع گوسی و اندازه گرادیان در تصویر تانسور انتشار با متریک لگاریتمی-اقلیدسی تعریف شدند. تحقق عددی الگوریتم ناحیه بندی با استفاده از تکنیکهای تفاضل محدود در محیط نرم افزار مطلب صورت گرفت.نتایج: متریک لگاریتمی-اقلیدسی در چارچوب الگوریتم نمو سطح آماری، الگوهای چنبره و مارپیچ در داده سنتز و رشته اعصاب نخاع موش در داده فانتوم بیولوژیکی را بهتر از متریکهای اقلیدسی و واگرایی-جی و مشابه با متریک ژئودزیک از پس زمینه جدا نمود. اما، مزیت عمده متریک لگاریتمی-اقلیدسی نسبت به متریک ژئودزیک، کاهش چشمگیر هزینه محاسباتی الگوریتم ناحیه بندی دست کم به نسبت 70 بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج کیفی و کمی تحقیق نشان داد متریک لگاریتمی-اقلیدسی جایگزین مناسبی برای متریک ژئودزیک در بخش بندی تصاویر تانسور انتشار با الگوریتم نمو سطح آماری می باشد.

زمینه و هدف: یکی از روش های جدید در تشخیص زودرس پلاک MS و آسیب های آکسونی، توالی (DTI) می باشد که با استفاده از آن می توان ابعاد گوناگون این پلاک ها شامل جهت انتشار و متوسط انتشار را مشاهده و ارزیابی کمی نمود. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط پارامترهای (DTI) با میزان آسیب آکسون و شدت علایم بالینی در بیماران مبتلا به MS می باشد. روش بررسی: این یک مطالعه مورد-شاهدی از نوع مقطعی می باشد که از آذر 1399تا مرداد 1400 و در بیمارستان میلاد اصفهان انجام گردید. در این مطالعه تصویربرداری (DTI) از 41 بیمار مبتلا به MS و 41 شخص نرمال صورت گرفت و شاخص های (DTI) شامل ناهمسانگرد کسری (FA)، متوسط انتشار (MD)، انتشار محوری (AD) و انتشار شعاعی (RD) در نواحی مختلف مغز مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی شدت علایم بالینی از مقیاس آنالوگ بصری (VAS) استفاده شد. ارتباط بین شاخص های (DTI) و شدت علایم بالینی به کمک آنالیز آماری آزمون کولموگروف-اسمیرنوف (Kolmogorov-Smirnov test) صورت گرفت. یافته ها: تحلیل همبستگی نشان داد بین پارامترهای توالی (DTI) و مقیاس آنالوگ بصری VAS همبستگی معناداری وجود دارد (05/0˂, P). با توجه به مقادیر مثبت ضریب همبستگی بین VAS و پارامترهای اشاره شده رابطه مثبت و معناداری وجود داشته است و با افزایش پارامترهای توالی (DTI)، مقیاس آنالوگ بصری (VAS) به طور معناداری افزایش یافته است. نتیجه گیری: شاخص های به دست آمده از سکانس (DTI) این توانایی را دارند که در پیش آگهی بیماری و تخمین شدت علایم بالینی در طول مدت درگیری بیماران مورد استفاده قرار بگیرند.

زمینه و هدف: هدف این مقاله بررسی نقش تصویربرداری MR با وزن انتشار و نقشه ADC در تشخیص افتراقی متاستازهای کبدی و همانژیوم در بیماران مبتلا به ضایعات کبدی است. روش: از آوریل 2017 تا سپتامبر 2018، 30 بیمار (21 زن و 9 مرد) 32 تا 81 ساله (میانگین سنی 13.01±53.01) با 43 ضایعه که توسط سونوگرافی یا سی تی اسکن با ضایعات طبقه بندی شده به عنوان متاستاز یا همانینژیوم کبدی در ناحیه شکم تشخیص داده شدند. سپس برای تشخیص بیشتر به بخش MRI ارجاع داده شدند. این مطالعه، با دستگاه MRI 1.5 تسلا) GE OPTIMA 450 ) برای جمع آوری داده ها از طریق کویل آرایه فاز 16 کانالی با یکنواختی 1ppm استفاده شد. علاوه بر این، توالی DWI با گیت تنفسی در چهار مقدار b 50-500-1000-1500 s/mm2 انجام شد. گروه مطالعه به دو زیر گروه به نام های همانژیوم های آتیپیک و هیپو هیپر متاستاز تقسیم شدند که در همه آنها میانگین ADC، میانگین ADCR (نسبت ضایعه به میانگین ADC کبد)، میانگین SIR ((نسبت ضایعه به میانگین شدت سیگنال کبدی برای مقادیر b فوق الذکر) و میانگین SI (میانگین نسبت شدت سیگنال بین گروه همانژیوم و متاستاز) محاسبه شد. سطح معنی داری داده ها از طریق آزمون t بررسی شد. به طور مشابه، حساسیت و ویژگی برای ADC، ADCR، SIR، و برش از طریق منحنی ROC تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بین همانژیوم و ضایعات متاستاتیک در مقادیر میانگین ADC، میانگین ADCR، SIR در b=50 s/mm2 (p-value<0.01)، SI در b=50-500 و SIR در b تفاوت معنی داری وجود داشت. =500 s/mm2 (p-value<0.05). همچنین تمایز واضحی بین دو گروه متاستاز هیپو و هیپر عروقی از نظر SIR در b=1500 s/mm2 (p-value<0.01) و SIR در b=50-500-1000 s/mm2 (p- وجود داشت. مقدار<0.05). علاوه بر این، بین هر دو نوع همانژیوم از نظر مقادیر SIR در b=50 s/mm2 (p-value <0.05) و SIR در b=500s/mm2 (P-value <0.01) تفاوت معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: می توان از نقشه DWI-MRI و ADC برای پیاده سازی تشخیص های افتراقی بین همانژیوم و متاستاز در کبد با دقت، حساسیت و ویژگی بالاتر استفاده کرد.